Dit kleine addertje vonden we doordat op dezelfde plek net een groot vrouwtje werd gezien. Ze voelde zich kennelijk nogal beschermd door de plantengroei, zodat ik deze foto nog kon maken. In totaal hadden mijn groepen ongeveer twaalf adders gezien. Het gebied bij Geeuwenbrug waar dit exemplaar vandaan kwam was in het noorden nog talrijk aan adders.
Het was wel illustratief voor de gevaren van het nieuwe heidebeheer met grote grazers. Grote gedeelten van het gebied, met name de drogere waren voor reptielen niet geschikt meer omdat de vegetatie te kaal werd door de begrazing met teveel pony's. Pas op het moment dat we wat betere vegetatiestructuren tegenkwamen vonden we adders en bleken ze behoorlijk talrijk. Daar staat tegenover dat in de andere 65 procent van het gebied geen adders meer konden leven.
Hopelijk wordt het besef langzamerhand groter dat begrazing en bescherming van het leefgebied voor reptielen niet samen gaan. Aangezien dit soort vochtige heidegebieden voor adder eigenlijk nog de enige leefgebieden in ons land zijn, is het belangrijk dat het beheer terdege rekening boudt met het belang van deze gebieden voor het voortbestaan van deze soort. Zeker in
natuurgebieden moet de vegetatie meer met rust gelaten worden en kan om het terrein open te laten, volstaan worden met het verwijderen van opslag van bomen en af en toe kleinschalig plaggen.
